Het Mercedes-Benz Avontuur.
De Mercedes-Benz A-Klasse is een waar meesterwerk. Als je negeert dat ‘ie omvalt als er dieren op de weg staan, dan. Ik heb er eentje gekocht met John, een hele coole. Daarna hebben we hem opgeknapt en verkocht. Dat werkte goed. Ik mis hem wel, Cosmo de groene driehoek. Maar zijn huidige eigenaar zorgt er goed voor. Lezen over het avontuur van de A doe je hieronder. Of niet, kijk maar.
Dankjewel, Glenn
Ja, je leest het goed. Glenn Slopsma heeft ons (John en mij) dit aangedaan. Ik noem zijn volledige naam als een boze moeder. Misschien heeft hij wel een tweede naam die ik niet weet, trouwens. Glenn Madelief Slopsma. Denk ik. Goed.
Ik kreeg dit doorgestuurd van hem en ik kon dit niet laten staan. De foto’s waren veelbelovend, de advertentietekst was kort maar duidelijk. Het ging over een Mercedes-Benz A160 Classic in Oasengrün. De 160 staat voor de 1.6 motor en de Classic is het laagste uitvoeringsniveau.
Ik heb Glenn toen vervloekt en toen zijn we toch maar gaan kijken.
Kijken, kijken, kopen
De A stond in Grashoek ergens in een woonwijk die midden in een weiland was gestadspland. De toenmalige eigenaar ging met zijn vrouw en kind naar het thuisland van zijn vrouw verhuizen. Hij wilde graag dat de Benz vertrok voordat hij dat deed. Ze gingen eigenlijk kijken naar een afgetrapte, grijze A-Klasse bij een A-Klasse aficionado. Die was lelijk en stom (zijn woorden).
Op de achtergrond stond deze groene kikker, zo noemde ze hem, te shinen. De vrouw was onzeker, de man niet. Hij ging mee naar huis. Ze vonden het een fijne auto, maar ze zouden in Tsjechië toch een andere auto gaan kopen, dus hij moest weg.
De auto had wat lelijke dingetjes, zoals een doffe motorkap en spoiler. Ook sloten de deuren niet goed en hingen ze haast op straat. Maar, we waren verliefd. Alles origineel op de radio na. We moesten hem hebben. Nadat de deal werd gesloten begon de ellende.
Alle benzinestations die volgens het internet auto’s konden overschrijven, waren dicht. Daarnaast wilde de eigenaar het niet online doen, dus moesten we in colonne met de A en de Ypsilon van John door het platteland toeren naar de dichtstbijzijnde Primera. Eenmaal betaald en geregeld konden we onderweg. Tanken, Duits techno-radiostation opgezet en blazen.
Pielen, prutsen en fixen
Na een aantal uren rijden en dagen wachten stond de A160 bij John onder het afdak. De hele Eigen Huis en Tuin werkzaamheden konden beginnen. De deuren zijn uitgelijnd en rechtgehangen en sluiten als een kluis nu. Alle randjes, lipjes, sleufjes, gaatjes, naadjes en hoekjes zijn gestofzuigd, gewassen, gepoetst en met een kusje erop goedgekeurd door mijn kritische oog.
Daarnaast heeft de auto natuurlijk een kleine beurt gehad. De olie en de filters zijn vervangen en alles is netjes bijgevuld en klaargemaakt. Losse sierdelen zijn gemaakt, wieldoppen veiliggesteld met tie-wraps en het interieur professioneel uitgezogen met waterstofzuigermachineapparaat. Piekfijn, mooi en schoon. Zoals hij verdient.
Op de foto met Plankhond
Al dat gemercedes was niet onopgemerkt gebleven in The Big Smoke (John’s benaming voor elke grote stad, in dit geval Plankhond hoofdkantoor in Amsterdam). Al gillend en rondhuppelend vroeg Maurice (Plankhond) of we langs wilde komen en of hij mocht rijden en zitten en foto’s mocht maken. Dat mocht natuurlijk.
Maar, hij werd die dag ook gefotografeerd voor een magazine waarin reclamemensen hun dagelijkse bezigheden en hobbi’s vertellen. Maurice vroeg of hij dan op de foto mocht met de A, voor in het blad. Natuurlijk, ook dat mag. In het rotweer zijn we toen op pad gegaan met de A in Amsterdam. Fotografe op de achterbank en gaan met die banaan.
Niet alleen is de A nu dus populair bij jullie, maar hij is zelfs model in een magazine. Goed hè?
Maurice heeft het naar zijn zin in de regen.
Van model naar eerste auto
Goed, aan al het moois komt een eind. En, elk eind is weer een nieuw begin. De A moest verkocht, dat ging via Marktplaats. Ik kreeg een bericht van ene Ties, die was wel geïnteresseerd en wilde komen kijken. Hij moest even overleggen met zijn pa, maar was helemaal aan. Later bleek dat hij een opleidingsgenoot was van een ondertussen voor ons gezamenlijke vriend genaamd Joeri. Bedankt, Joeri.
Tussen Ties’ eerste bericht en zijn komst werd de gehele heilige drie-eenheid van Elk Merk Waardig gillend gek (vooral Aart). Zij wilde hem ontzettend graag kopen. Dat was natuurlijk ontzettend goed geweest, maar, wat nu is gebeurd is nog beter.
Ties kwam aan, met zijn vader, in een Volkswagen Golf Plus. Hij vertelde dat het zijn eerste auto zou worden en dat hij hem heel bijzonder en grappig vond. Hij doet een automotive opleiding en is dus stiekem een beetje fan. Hij en zijn snor (R.I.P.) keken, reden en voelden de A. Hij wilde hem graag. Dat hebben we toen maar gedaan. Handje geschud, grote glimlach van iedereen en een geslaagde deal.
En nu dan?
Ja, nou. Dat is dus het mooie eraan. Ik heb nog regelmatig contact met Ties! Hij houdt me op de hoogte van ons allen A. Hij heeft ondertussen de wielen gebalanceerd en nu trilt hij niet meer. Daarnaast heeft hij heuse velgen gekocht voor de A, een fotoshoot gedaan ermee en ook nog eens een ontzettend goede keuze gemaakt door zich in te schrijven voor de kekkekarren texelrally op 1 maart 2025. Ik ben fan van Ties. Hij is vanaf nu erelid van kekkekarren.
Ondertussen is het volgende project al aangeschaft en wordt er hard aan gewerkt. Deze doe ik alleen en ik heb al hulp gehad van Stendert van Das Haus Automotive in Dinxperlo. Het is een Opel Corsa B Sport. Hij is rood en fantastisch. Later meer.
Een tipje van de sluier.