From Tsjechië with Corolla Cross

Voor de tweede keer in mijn leven werd ik als kekkekarren uitgenodigd voor een pers-evenement. Over die eerste keer kunnen jullie lezen in mijn volgende artikel (logisch, hè?). Samen met ons allen Sem Berger (een van de kekkekarren foto- en videografen) werden wij door Toyota Nederland naar het altijd mooie Tsjechië gevlogen. Wij kregen daar een belangrijke taak: breng deze Toyota Corolla Cross terug naar Nederland. Over dat avontuur en de Corolla Cross kun je hieronder lezen.

B.C.C. (Before corolla cross).

Om een voor mij nog steeds onduidelijke reden had ik gekozen voor de vroegste vliegoptie. Om 6.55 uur zou onze Embraer de aarde loslaten en koers zetten naar Praag (of, zoals de stewardessmevrouw die niet zo goed wist hoe ze ‘Praag’ in het Engels moest uitspreken zei: Prak). De vlucht verliep goed, we waren zelfs tien minuten te vroeg op het vliegveld.

Hierdoor was onze taxichauffeur (Wouter van Toyota Nederland) iets te laat. Hij zei dat hij zich had vergist in de drukte in Praag en dat het een half uurtje zou duren. Geen enkel probleem natuurlijk. Precies vijfendertig minuten na dat appje kwam onze Corolla Cross de vliegveldparkeerplaats opgereden met een glimlachende Wouter achter het stuur. Dat moment slingerde ons in het volgende tijdperk.

A.C.C. (After corolla cross).

Update: nieuw en fris.

Haarfijn werd ons uitgelegd wat er nieuw is aan deze geüpdatet Corolla Cross. Vanbuiten zien we dat de styling van de CoCro (vanaf nu heet de auto zo) is strakgetrokken en is aangepast naar de huidige wensen van de consument. De grote grille die pontificaal op de neus was gedrukt in het uitgaande model is vervangen door een strak en geïntegreerd honingraatmodel in carrosseriekleur. Hip, modern, strak. Ook is de nagenoeg onuitputbare vraag naar doorlopende koplampen vervuld door een set nieuwe stralers met daartussen een lichtbalk (al krijg je die alleen bij de Executive uitvoering). Vet.

Vanachter zijn de lichten ook wat aangepast en draagt de CoCro nu het nieuwe HEV-logo én heeft ‘ie nieuwe aerodynamische vinnetjes achterop. Dat is, naar eigen invulling, voor als je een James Bond-achtige onderzeebootsituatie moet doormaken. Overigens: een nieuwe outfit is niet compleet zonder nieuwe schoenen, dus ook de 18-inchers zijn fris en nieuw.

Vanbinnen is er ook het een en ander veranderd. Zo is het middenconsole groter en heeft het nu een heel erg satisfying rechthoekige vorm die omlijst wordt door een daadkrachtige LED-strip. Ik weet niet waarom, maar dat doet mij goed. In dat middenconsole zit nu een draadloze telefoonoplader die je telefoon NIET kookt. Een verfrissende toevoeging ten opzichte van nagenoeg alle draadloze telefoonopladers van tegenwoordig. Je telefoon hoeft overigens niet alleen te zijn, er is namelijk nog een ligplekje vrij naast de oplader. Zo is het altijd gezellig.

Mocht je helemaal knettergek willen worden en alles op de optielijst aanklikken, kun je kiezen voor extra’s zoals stuurwielverwarming en een megagroot panoramadak. Standaard krijg je al stoelverwarming. Lief. Wil je enge bangers luisteren terwijl je je stuurwielverwarming in- en uitschakelt? Dat kan met het optionele JBL geluidssysteem. Over geluid gesproken, de CoCro heeft nu ook extra geluidsisolatie zodat je minder van de gemene buitenwereld hoort. Prettig.

in paniek parkeren, een boze mevrouw en de begane grond van praag.

De dikste uitvoering van de CoCro heeft nog steeds een tweeliter, maar ditmaal is die iets ingeperkt tot 180pk in plaats van 200. Dat is prima, want het maakt sowieso weinig verschil qua prestaties maar helpt aardig mee met het verbruik verminderen. Daar worden we natuurlijk blij van als we zo’n soort auto kopen. Enfin.

Eerst, voordat onze lange en barre tocht zou beginnen, deden we nog even een koffietje met Wouter naast het paleis van Praag. Nadat we vier keer door dezelfde smalle straat waren gereden en allerlei verkeersborden hadden gemisinterpreteerd, is het gelukt om op niet al te grote afstand van het paleis te parkeren.

Lopend naar een pittoresk koffietentje van een kleine, lokale ondernemer (Starbucks (er was niks anders)) kwamen we een mevrouw tegen die op geheel eigen wijze aan haar man uitlegde hoe zij wilde dat hij een foto van haar maakte. Zij gaf de volgende instructie: ‘don’t take a low photo, I swear to god I’ll ******* kill you’. Het kan maar duidelijk zijn.

Na onze koffie moesten we nog even plassen, dat kon in de Starbucks. Er ging een vooroorlogse wenteltrap zo ver naar beneden dat we volgens mij het laagste levende wezen in de wijde omtrek waren. Maar ook dat hebben we overleefd. Nu was het echt tijd voor avontuur!

Op reis.

Dag een:

Na Wouter te hebben afgezet bij Toyota Tsjechië begon voor ons het avontuur. De eerste dag zouden we binnendoor rijden en zo ver mogelijk Duitsland in proberen te komen. Door het verrassend mooie Tsjechische plattenland kwamen wij erachter dat het eigenlijk een heel schattig landje is. De glooiende heuvels en de kleine dorpjes maakten ons vrolijk. De CoCro smulde en de tweeliter begon enthousiast te zingen als we weer eens de heuvel op moesten. De wegen zijn niet fantastisch in Tsjechië. Soms lijkt het alsof kruispunten gewoon random één vlak gestort (en inmiddels beschadigd) beton zijn waar iedereen maar wat doet. De CoCro geeft daar niks om en blijft onverstoord en comfortabel.

Wij kwamen oude steensnijderijen tegen, velden vol grote pijpleidingen, minstens honderd witte Skoda’s en veel hellingen met een procentbordje ernaast. Geen enkel probleem. Zelfs toen we perongeluk half door een veld werden genavigeerd door Google Maps die zwéérde dat dat gewoon kon, gaf de Cross geen zuchtje tegenspraak.

Na talloze probleemloze kilometers, supermarktsafari’s en het altijd vervelende fenomeen van Duitse Caddy Life’s met caravans kwamen wij aan bij de grensovergang met Duitsland. Een agent met een bewonderenswaardige snor deed heel ingewikkeld en wilde ons paspoort zien. Nadat het hem niet was opgevallen dat twee Nederlandse mannen in een Belgische auto uit Tsjechië kwamen, vroeg hij ook om mijn rijbewijs. Toen ik vertelde dat die achterin lag en dat ik die dus zou moeten pakken, zei hij geïrriteerd dat het niet hoefde en dat we door mochten rijden. Tot zover grenscontroles en het nut ervan.

Kastelen, schattige dorpjes en slingerende heuvelweggetjes werden moeiteloos opgeslokt door de Crossolla wat uiteindelijk resulteerde in onze heelhuidse aankomst bij onze slaaplaats in Arnstadt. De bemodderde Corolla Cross voelde zich thuis op de parkeerplaats van een oude stadsbrouwerij tussen een mede-Belgische Evoque en een platgeslagen Focus.

een onscherpe foto van Sem die een foto maakt van mij die een foto maakt van hem naast de CoCro.

Dag twee:

Dag twee begon in voormalig Oost-Duitsland waar we sliepen en stond in het kader van sightseeing en de Autobahn. Ik moest namelijk zaterdag in de middag thuis zijn, dus geen tijd te verliezen. Eenmaal op de Autobahn heeft de CoCro zich voorbeeldig gedragen. Ook op hoge snelheden is de auto stabiel en is de cabine verrassend stil. Hij stopt bij ongeveer 185km/u en ook op die snelheid is de auto makkelijk controleerbaar en geeft de besturing je vertrouwen. Ik kan ook bevestigen dat het grote licht op de auto goed werkt om Duitse mensen die de snelheid van mij niet kunnen bijbenen en dus aan de kant moeten.

We zijn onderweg gestopt bij een waterval bovenaan het eind van een magische bergroute. De waterval bleek nep en saai maar de route erheen was geweldig. Terug naar de snelweg moest ik dezelfde route sturen, maar dan naar beneden. Ook dit was een echt kadootje. We zijn ook langs een vreemd en groot monument geweest wat kennelijk een hele indrukwekkende fonteinstructuur zou moeten zijn, maar vooral een hoog Efteling-gehalte had.

Na meer snelweg en bijna geen file kwamen we er toch achter dat doorrijden niet handig was en hebben we de moed net over de grens van Nederland opgegeven en gingen we naar bed.

een onscherpe foto van de neppe waterval.

dag drie:

Na het ontbijt heb ik op dag drie eigenlijk alleen nog maar naar Barendrecht gereden over Nederlandse snelwegen. Uiteraard ging dat zonder slag of stoot. Tijdens die rit heb ik met Sem onze meningen gevormd over de nieuwe Toyota Corolla Cross. Die is als volgt: het is een fijne, goede, simpele auto die aan alle verwachtingen voldoet. Hij is niet heel spannend, maar dat hebben veel mensen ook niet nodig. De auto doet ons denken aan een goede vriend waar je altijd op kan bouwen en die altijd overal mee naartoe wil. Hij lust alleen geen pittig eten. Mocht je in de markt zijn voor een nieuwe crossover, denk dan écht even goed aan de Corolla Cross. Hij zal je niet tegenvallen.

Extra taalkundige onzin die mij later tebinnen schoot.

Stendert, een goede vriend en de kekkekarren huismechaniker, sommige van jullie kennen hem, had van tevoren al een samenvatting van de trip gemaakt. Die ging als volgt:

‘Dit is de reis met de Corolla Cross: alles gaat goed en we zijn er al bijna.’

Hij had gelijk.

Daarnaast:

Jelle, een volger en trotse eigenaar van de kekkekarren FOTU-Laguna (ook hierover komt nog een artikel), vroeg mij het volgende:

‘Waarom is de Aygo X geschreven met een X maar spreek je het uit als ‘Cross’ en zijn de Yaris en Corolla wél geschreven met het volledige woord ‘Cross’?’.

Dat weet ik niet.